farnamteb

تجهیزات پزشکی

farnamteb

تجهیزات پزشکی
بالون معده چیست ؟بالون معده یک درمان کوتاه مدت کاهش وزن  و غیر تهاجمی برای افراد چاق است که تمایلی به انجام عمل جراحی ندارند و می خواهند سریع وزن خود را کاهش دهند. پس از انجام این عمل ، بیماران می توانند وعده غذایی خود را کنترل کنند زیرا سریعتر احساس سیری می کنند.

 

این روش آندوسکوپی بدون جراحی را می توان با فعالیت بدنی و رژیم غذایی ترکیب کرد تا بهترین نتیجه را به دست آورد. روش بالون معده با قرار دادن یک بادکنک که با مایع پر شده و یک سوم جرم معده را اشغال می کند انجام می شود و پس از 6 تا 9 ماه برداشته می شود. اثرات این گزینه کوتاه مدت 9 ماه پس از جراحی ظاهر می شود و نتایج آن طولانی مدت است.

از آنجا که چاقی یک مسئله بسیار خطرناک است ، باید حل شود. چاقی ممکن است باعث بیماری های مزمن و مسائل اجتماعی شود.

 کاهش وزن می تواند خطر ابتلا به مشکلات جدی مرتبط با وزن را کاهش دهد ، مانند :

  • رفلاکس معده (GERD)
  • بیماری قلبی یا سکته مغزی
  • فشار خون بالا
  • آپنه انسدادی خواب
  • بیماری کبد چرب غیرالکلی (NAFLD) یا استئاتوهپاتیت غیرالکلی (NASH)
  • دیابت نوع 2

آیا شما کاندیدای خوبی برای بالون معده هستید؟

شما کاندید مناسبی برای عمل بالون معده هستید اگر:

  • شما نمی خواهید تحت عمل جراحی قرار بگیرید.
  • شما دیابت یا آپنه خواب ، فشار خون بالا دارید.
  • شما باید تحت عمل های جراحی دیگر مربوط به قلب ، استخوان ها و غیره قرار بگیرید.
  • شاخص توده بدنی (BMI) شما بیش از 29 و کمتر از آن است. 
  • به بیهوشی حساسیت دارید.
  • شما آمادگی لازم را برای تغییر عادات غذایی قبلی و شیوه زندگی خود دارید.

شما کاندید مناسبی برای بالن معده نیستید اگر:

  • شما از الکل یا مواد مخدر استفاده می کنید.
  • شما دیگر جراحی های معده را انجام داده اید.
  • شما از زخم معده یا اثنی عشر رنج می برید.
  • شما از داروهای ضد انعقاد خون استفاده کرده اید.
  • حامله هستید
  • شما از نارسایی مزمن کلیه رنج می برید.
  • شما از فتق معده رنج می برید که طول آن بیش از 5 سانتی متر است.
  • شما مشکلات روانی دارید
  • شما سیروز کبدی دارید.
  • شما از بیماری التهابی روده رنج می برید

مزایای روش بالون معده چیست؟

بالون معده مزایای زیر را در مقایسه با سایر روش های کاهش وزن دارد:

  • غیرتهاجمی است. هیچ روش جراحی وجود نخواهد داشت
  • عوارض و خطرات آن کمتر از سایر روش ها و جراحی های کاهش وزن است.
  • بادکنک بعد از حدود 6 ماه قابل جابجایی است.
  • این می تواند با رژیم غذایی ترکیب شود تا به شما در تغییر سبک زندگی کمک کند.
  • شما می توانید 2 ساعت پس از عمل بیمارستان را ترک کنید.

بالن معده چگونه انجام می شود؟

از آنجا که این یک عمل ساده است و یک عمل جراحی نیست ، شما به یک کلینیک سرپایی معرفی می شوید. قبل از انجام ، به شما یک بیهوشی یا آرام بخش سبک داده می شود. بادکنک تخلیه شده از طریق آندوسکوپ (لوله ای طولانی با دوربین در انتهای آن) از طریق دهان و مری وارد می شود. مقدار 400 تا 700 سی سی مایع استریل از طریق لوله تزریق می شود که بادکنک را به اندازه ای پر می کند که یک سوم معده را اشغال کند.

مرحله بعدی برداشتن آندوسکوپ و گذاشتن بادکنک در معده است. با استفاده از آندوسکوپ ، بادکنک و محل آن بررسی می شود. این روش 15 تا 20 دقیقه طول می کشد. بالون معده تکی و دوتایی دو نوع عمل بالون معده هستند. بادکنک دوگانه برای کسانی که می خواهند وزن بیشتری کاهش دهند ایده آل است. همچنین به دلیل انحنای طبیعی معده ، این ویژگی را دارد که در معده کاملاً جا بیفتد و حرکت کمتری داشته باشد. در همان روز عمل ، شما از بیمارستان مرخص می شوید.

قبل از یک بالون معده چه باید کرد؟

جدا از تمام مراقبت های قبل از عمل که هر جراحی به آن نیاز دارد ، قبل از عمل بالون معده موارد زیر را انجام دهید:

  • 12 ساعت قبل غذا نخورید.
  • داروی ضد تهوع و ریفلاکس اسید را برای بازگشت در خانه آماده کنید.
  • مشاوره روانشناسی را فراموش نکنید.
  • آموزش تغذیه ویژه را دریافت کنید.
  • انجام آندوسکوپی معده (آندوسکوپی دستگاه گوارش) ، مری (EGD) ، اثنی عشر (ازوفاگوستروئودنوسکوپی) و آزمایش H. Pylori.
  • آزمایش خون شامل گلبول های خون ، آزمایش انگل ، سدیم و پتاسیم خون ، قند خون ، آزمایش انعقاد ، آلبومین ، کلسترول و تری گلیسیرید خون را انجام دهید.
  • آزمایشات قلبی شامل اشعه ایکس قفسه سینه و الکتروکاردیوگرام انجام دهید.
  • اگر از بیماری های ریوی رنج می برید ، آزمایش های ریوی و سونوگرافی شکم انجام دهید.

بازیابی بالون معده و مراقبت های بعد از عمل چیست؟

2 ساعت پس از عمل ، می توانید به خانه بروید. احساس تهوع یا درد پس از عمل برای چند روز تا چند هفته طبیعی است. بستگی به وضعیت سلامتی شما قبل از عمل بالون معده دارد. در هفته دوم ، اشتهای شما باز می گردد. در هفته های 3 تا 6 ، احساس بهتری دارید ، اما سکسکه و حالت تهوع زمانی رخ می دهد که بیش از حد یا خیلی سریع غذا بخورید. در هفته های 7 تا 12 ، باید 3 تا 5 روز در هفته ورزش را شروع کنید. پس از هفته 12 ، خوب است که با یک گروه پشتیبانی تماس بگیرید. در این زمان شیوه زندگی و عادات غذایی شما تغییر کرده است. موارد زیر را در نظر بگیرید:

  • تا جایی که می توانید از فست فود اجتناب کنید.
  • غذاهای غنی از مواد مغذی مانند ماهی ، سبزیجات و میوه ها برای کاهش وزن و وضعیت سلامتی شما بهتر هستند.
  • داروهای تجویز شده را مصرف کرده و رژیم غذایی خود را رعایت کنید. پزشک ممکن است رژیم مدیترانه ای را به شما توصیه کند.
  • در سمت چپ بدن خود بخوابید و سر و گردن خود را بالاتر از شانه چپ خود قرار دهید.
  • در ماه اول ، غذاهای نرم بخورید.
  • آهسته غذا بخورید و با دقت جوید.
  • هر روز 10 لیوان آب بنوشید.
  • از خوردن نوشیدنی هنگام غذا خوردن خودداری کنید.
  • از هر نوع نوشابه ، قهوه و الکل خودداری کنید.
  • از آنجا که هنگام تماشای تلویزیون قادر به کنترل میزان غذا نیستید ، در عین حال غذا نخورید.
  • به رژیم غذایی توصیه شده خود پایبند باشید.
  • در صورت بروز هرگونه ناراحتی گوارشی ، با یک متخصص مشورت کنید.

چقدر می توانید انتظار از دست دادن داشته باشید؟

بین 10 تا 25 کیلوگرم وزن کم خواهید کرد. نکته مهم این است که شما باید به فعالیتهای بدنی خود ادامه دهید. هرگز به عادات غذایی قبلی خود که باعث افزایش وزن می شود ، باز نگردید.

عوارض جانبی و خطرات بالن معده چیست؟

بسته به وضعیت سلامتی شما ، بالون معده ممکن است شرایط متفاوتی را بعد از عمل ایجاد کند. برخی از افراد هیچ گونه ناراحتی را تجربه نمی کنند در حالی که برخی دیگر ممکن است برخی از عوارض را تجربه کنند. برخی از عوارض احتمالی عبارتند از:

  • خونریزی خفیف در نتیجه قرار دادن بادکنک
  • ناراحتی معده
  • حالت تهوع
  • استفراغ
  • درد شکم
  • رفلاکس معده و مری
  • سوء هاضمه
  • نشت بادکنک تا 2 درصد
  • پارگی معده تا 0.05
فرنام رفیع
۳۰ مرداد ۰۰ ، ۱۸:۳۰ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

بیوبسی چیست؟

 

بیوپسی فرایند گرفتن نمونه ای از بافت زنده برای معاینه زیر میکروسکوپ است. انواع مختلفی از بافت را می توان بیوپسی کرد ، از جمله پوست ، استخوان ، اندام ها و سایر بافت های نرم. این  روش به طور معمول برای تشخیص بیماری انجام می شود.

نمونه برداری را می توان به چندین روش مختلف انجام داد. در نمونه برداری از پوست یا عضله ، یک برش کوچک در پوست با استفاده از چاقوی جراحی ایجاد می شود و مقداری از پوست یا عضله برداشته می شود. در نمونه برداری از سوزن ، یک سوزن توخالی به پوست وارد می شود تا نمونه ای از اندام در اعماق بدن مانند کلیه یا پستان برداشته شود . یک سوزن بیوپسی ممکن است با اسکن اولتراسوند یا سی تی اسکن “هدایت” شود تا محل دقیق نمونه برداری را پیدا کند.

بیوپسی نیز طی مراحل آندوسکوپیک ، مانند کولونوسکوپی ، با استفاده از ابزاری در انتهای آندوسکوپ انجام می شود. اینها همه موارد سرپایی است ، اما بیوپسی باز بخشی از یک عمل جراحی است ، جایی که حفره بدن مانند قفسه سینه یا شکم باز می شود. این روش برای بهبودی به بیهوشی عمومی و بستری کوتاه در بیمارستان نیاز دارد.

چرا بیوپسی انجام می شود؟

برای درمان بهتر یک بیماری ، باید ماهیت آن بیماری مشخص شود. به عنوان مثال ، اگر زنی احساس توده ای در پستان خود کند ، به احتمال زیاد برای تعیین ماهیت توده ، ماموگرافی انجام می دهد. اگر توده بالقوه سرطانی باشد ، مرحله بعدی ممکن است بیوپسی ، گرفتن یک نمونه کوچک یا چندین نمونه از توده باشد تا بافت توسط پاتولوژیست از نزدیک بررسی شود.

تشخیص دقیق بسیار مهم است تا بتوان درمان مناسب را ارائه داد. فردی که سرطان ندارد ، هرگز نباید شیمی درمانی شود ، همانطور که بیمار سرطانی باید در اسرع وقت تشخیص داده شود ، بنابراین درمان مناسب که ممکن است شامل جراحی باشد نیز ارائه می شود.

از بیوپسی برای بدست آوردن تکه هایی از بافت استفاده می شود تا در آزمایشگاه از نظر علائم سرطان یا بیماری های دیگر بررسی شود. نمونه بیوپسی در آزمایشگاه تحت میکروسکوپ رنگ آمیزی و بررسی می شود. این بررسی دقیق می تواند به تکنسین آزمایشگاه کمک کند تا تشخیص دهد نمونه طبیعی است ، بخشی از تومور غیر سرطانی (خوش خیم) است یا تومور سرطانی (بدخیم) است.

در این زمان ممکن است نوع سرطان نیز مشخص شود ، که برای ارزیابی احتمال گسترش سرطان به سایر مناطق بدن مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین برای شناسایی علل التهاب و عفونت می توان از نمونه برداری استفاده کرد.

آماده سازی برای بیوبسی

در مورد هرگونه حساسیت ، سابقه اقدامات جراحی و داروهای فعلی که مصرف می کنید ، به ویژه داروهای رقیق کننده خون و آسپرین ،یا برای خانم ها نیز اگر احتمال بارداری دارید به پزشک اطلاع دهید.  

بیوبسی چگونه انجام میشود؟

بیوپسی پوست یا عضلهناحیه ای که باید نمونه برداری شود ، کاملاً تمیز شده و با بی حسی موضعی بی حس می شود. از چاقوی جراحی استریل برای بریدن تکه کوچکی از بافت استفاده می شود و سپس زخم بخیه زده می شود .نمونه ای از بافت را می توان مستقیماً از اندام برش داد. بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته تا اندام در معرض دید قرار گرفته و نمونه برداری انجام شود.

خطرات بیوبسی

خطر کمی خونریزی یا عفونت در محل بیوپسی وجود دارد ، اما به طور کلی ، اقدامات بیوپسی بی خطر است. بیوپسی های باز برخی خطرات اضافی را به همراه دارد زیرا شامل بیهوشی عمومی و اقدامات جراحی است.

چه موقع باید با دکتر تماس بگیرم؟

در صورت مشاهده موارد زیر:

  • تب
  • درد ، تورم ، قرمزی ، چرک یا خونریزی در محل نمونه برداری و جراحی

 

تکنیک های جدید آزمایشگاهی می توانند نمونه های بیوپسی را برای سایر عناصر مانند پروتئین یا تغییر ژنتیکی آزمایش کنند. از این اطلاعات می توان در تشخیص دقیق تر استفاده کرد و به تعیین سرطان درمانی منحصر به فرد برای مبارزه با سرطان های خاص کمک کرد.

فرنام رفیع
۲۴ خرداد ۰۰ ، ۰۹:۵۶ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

پمپ درد چیست؟

پمپ درد،یا  Patient-controlled Analgesia)، PCA)،

وسیله ای پزشکی است که برای رساندن مایعات به صورت کنترل شده به بدن بیمار استفاده می شود. پمپ های انفوزیون انواع مختلفی دارند که برای اهداف مختلف و در محیط های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند.

در PCA، یک پمپ اینفیوژن (تزریق) که شامل داروهای درد تجویز شده توسط پزشک می‌باشد، مستقیما به مسیر داخل وریدی متصل می‌شود. در برخی موارد پمپ تنظیم شده تا مقدار کمی از دارو را با نرخ ثابت به بیمار تحویل می‌دهد. دوزهای اضافی دارو با  فشردن دکمه‌ای توسط بیمار قابل تزریق به او است.

چه کسانی می‌توانند از پمپ درد PCA استفاده کنند؟

بیماران ریکاوری شده پس از اعمال جراحی، مجهز به پمپ PCA هستند. همچنین پمپ درد توسط دیگر بیماران که انواع مختلفی از درد را تجربه می‌کنند قابل استفاده است.

 پمپ درد بعد از جراحی استفاده می شود. می توانید از آن در بیمارستان و هنگام رفتن به خانه استفاده کنید.

بعد از جراحی مقداری درد خواهید داشت. این طبیعی است. پمپ درد  می تواند به کنترل درد شما کمک کند. و این ممکن است به شما کمک کند تا سریعتر به فعالیتهای عادی خود برگردید. پزشک یا پرستار شما پمپ درد را با دارو کافی پر می کنند.

داروی موجود در پمپ فقط ناحیه ای را که در آن جراحی کرده اید بی حس می کند. بنابراین نباید باعث خواب آلودگی شود. پمپ درد عوارض جانبی مشابه سایر داروهای ضد درد را ایجاد نمی کند. این بدان معناست که شما ممکن است بتوانید بیشتر حرکت کنید و ممکن است احساس هوشیاری بیشتری داشته باشید. و از آنجا که پمپ جریان مداوم دارو را به شما می دهد ، ممکن است نیازی به مصرف داروهای ضد درد دیگری نباشد.

پزشک به شما اطلاع می دهد که چه مدت از پمپ درد استفاده کنید.

PCA  پمپ درد به چه مدت (چه میزان) قابل استفاده است؟

پمپ درد (تزریق) در اکثر موارد که بیمار درد را استفاده کند قابل استفاده است. همچنین این پمپ‌ها دوز بیمار را تنها در مقادیر مشخصی تحویل می‌دهند و مستمر قابل استفاده نیست. پس از اتمام کنترل درد جراحی، بیمار از قرص به منظور کنترل درد استفاده می‌کند. این پمپ در افراد هوشیار استفاده می‌شود چراکه خود بیمار باید قادر به مشارکت در برنامه کنترل درد باشد.

چه زمانی می‌توان از پمپ درد استفاده نمود؟

 با پمپ درد در واقع نوعی مدیریت درد است که می‌توان نوع و دوز دارو را متناسب با وضعیت بیمار تغییر داد، بنابراین انواع و اقسام این پمپ وجود دارد که کاربردهای خاص خود را دارد. از این دستگاه فقط برای 24ساعت پس از عمل جراحی که میزان درد بالاست استفاده می‌شود، زیرا پس از این زمان بیمار می‌تواند مسکن‌ها را به شکل خوراکی مصرف کند و نیازی به تزریق مکرر نیست.

پمپ درد به کجا وصل میشود؟

ممکن است پمپ درد پس از بیهوشی بیمار و قبل از جراحی به بیمار وصل شود. یا پس از اتمام جراحی و قبل از به‌هوش آمدن بیمار پمپ درد را به بیمار وصل می‌کنند. در هر دوی این روش‌ها بیمار پس از جراحی و زمانی که به‌هوش می‌آید، دردی احساس نخواهد کرد.

یک لوله کوچک (کاتتر)  در جایی که دکتر پوست شما را بریده است (محل عمل) قرار میگیرد. یا پزشک ممکن است کاتتر را در نزدیکی گروهی از اعصاب قرار دهد که احساس ناحیه ای را که شما جراحی کرده اید تأمین می کند. این لوله به پمپ خارج از بدن شما متصل می شود و یک کیسه کوچک درون پمپ , دارو را در خود نگه می دارد. پمپ قرار است به شما کمک کند تا به مدت چند روز پس از عمل جراحی ، دارو را برای کمک به کنترل درد شما فراهم کند.

در مواردی هم که بیمار از راه دهان نمیتواند دارو را مصرف کند پمپ درد بهترین روش میباشد.

تفاوت پمپ درد و تزریق معمولی مسکن ؟

تفاوت اساسی این دستگاه و تزریق معمولی داروهای مسکن برای بیماران اینه که در تزریق معمولی لازمه هرچند ساعت یک بار تزریق مسکن توسط پرستار انجام بشه. این مسکن تا مدتی درد رو تسکین میده اما زمانی که میزان اون در خون کم بشه، بیمار دوباره درد رو احساس میکنه و دوباره تزریق انجام میشه.

یعنی در فاصله بین یک تزریق تا تزریق بعدی، بیمار زمانی درد رو حس میکنه تا دوباره مسکن در خون جریان پیدا کنه اما در این پمپ میزان یکنواخت و ثابتی از مسکن در خون وجود داره و دوز دارو در خون هیچ وقت به صفر نمی رسه. این مکانیسم باعث میشه فاصله ای بین تزریق مجدد مسکن به وجود نیاد و تسکین درد یکنواخت و دائمیه.

استفاده از پمپ درد چه مزایایی دارد :

  • کاهش مصرف داروهای ضد درد برای هر بیمار  و در نتیجه کاهش ریسک  مشکلات سیستمیک برای اعضای بدن 

  • بی دردی  قبل از شروع درد 

  • عدم نیاز به تزریق دردناک

  • الگویی بهتر خواب 

  • عملکرد بهتر به ریوی بعد از عمل و عوارض کمتر تنفسی 

  • ترخیص سریع‌تر بیماران و کاهش زمان بستری بیمار

برای بیمارستان

  • افزایش نرخ رضایتمندی بیمار

  •  کاهش هزینه های آشکار و پنهان

  •  درآمدزایی ناشی از فروش پمپ بیمار جلوگیری از سوء استفاده های احتمالی از داروهای مخدر

 برای متخصص بیهوشی

  •  انجام وظیفه انجام وظیفه کنترل درد بیمار به بهترین شکل ممکن طبق یک سیستم نظام مند و درنتیجه رضایتمندی بیمار

 برای جراح

  •  افزایش رضایتمندی بیمار از عمل جراحی به علت بیشتر شدن کیفیت جراحی و آرامش بیمار 

معایب پمپ درد؟

از معایب استفاده پمپ درد هم می‌توان به سوءاستفاده بیمار از داروی مسکن برای مصارف غیرپزشکی و اوردوز شدن بیمار با داروی مسکن را نام برد. اگر دستگاه PCA به درستی تنظیم نشده باشد می‌تواند باعث کم تحویل دادن دارو یا زیاد تحویل دادن دارو شود. این دستگاه برای بعضی بیماران مفید نیست از جمله بیماران به مشکلات یادگیری یا بیماران دچار سردرگمی.

همچنین برای بیمارانی که به دلیل ضعف قادر به فشردن دکمه تزریق دارو نیستند نیز نامناسب است. در کل این دستگاه برای بیماران جوان مناسب تر است.

لینک خرید پمپ درد :

https://farnamteb.ir/product/%d9%be%d9%85%d9%be-%d8%af%d8%b1%d8%af/

 

فرنام رفیع
۲۲ خرداد ۰۰ ، ۱۲:۴۵ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

سوزن پورت شیمی درمانی چیست؟

یک لوله انعطاف پذیر است که درون رگ قفسه سینه قرار می گیرد. که به پزشک یا پرستار شما کمک میکند تا :

  •  شما داروی داخل وریدی (IV ، از طریق ورید) بدهند
  • به شما مایعات IV بدهند
  • نمونه خون بگیرند.
  • به مدت چند روز به طور مداوم به شما دارو بدهند. این پورت شیمی درمانی به شما اجازه می دهد دارو از طریق یک رگ بزرگ نزدیک قلب شما به جریان خون شما برود.

پورت های شیمی درمانی کاشته شده معمولاً در حدود 1 اینچ (2.5 سانتی متر) زیر مرکز استخوان یقه راست شما قرار می گیرند (شکل زیر را ببینید).

سوزن پورت شیمی درمانی  قیمت

 پورت کاشته شده می توانند سالها در جای خود بمانند. پزشک شما درصورتی که دیگر به آن نیازی ندارید پورت شما را برمی دارد.

انواع پورت ها

https://drsetayesh.com › تعبیه-کات... Translate this page پورت گذاری و گذاشتن پورت کاتتر عروقی حین درمان با شیمی درمانی یکی از راهکار های آسان ساختن مراحل شیمی درمانی

پورت شیمی درمانی شما در طی عمل سرپایی کاشته می شود ، به این معنی که شما مجبور نیستید برای انجام این عمل در بیمارستان بمانید. معمولاً 30-45 دقیقه طول می کشد. برای بی حس کردن ناحیه گردن و قفسه سینه که جراح شما در آنجا برش خواهد داد و پورت را وارد می کند ، بی حسی موضعی دریافت خواهید کرد .

بعد از اتمام عمل ممکن است تورم ، درد یا کبودی در اطراف پورت خود مشاهده کنید. برای کمک به بهبود آن ، در آن قسمت لباس تنگ نپوشید و هیچ چیز سنگینی را به مدت یک هفته بلند نکنید.

آیا پورت شیمی درمانی را حس خواهم کرد؟

بله. پورت  شیمی درمانی , پوست شما را حدود نیم اینچ در قفسه سینه بالا می برد. مثل یک دست انداز گرد یا مثلث شکل کوچک احساس می شود.

آیا افراد دیگر قادر به دیدن پورت شیمی درمانی من خواهند بود؟

در اکثر موارد ، خیر، اگرچه دیده شدن آن به تنگی لباس بستگی دارد.

مراقبت از پورت شیمی درمانی

پس از کاشت پورت شیمی درمانی و بهبودی ناحیه ، می توانید به کارهای منظم و ورزش از جمله شنا برگردید . از ورزش های تماسی که ممکن است به پورت شما آسیب برساند خودداری کنید.

اگر به مدت 4 هفته از پورت خود استفاده نمی کنید ، باید آن را شستشو دهید. فقط یک پرستار یا نیروی مراقبت های بهداشتی می تواند این کار را انجام دهد.

در صورت درد ، تورم یا کبودی در محل پورت با پزشک خود تماس بگیرید . اگر چرک یا مایعی از دهانه پوست شما جایی که پورت می رود خارج می شود. یا اگر آن ناحیه تحریک شده به نظر برسد .

چه مدت به پورت شیمی درمانی خود نیاز دارم؟

چه از آن استفاده منظم کنید و چه نکنید ، پورت شما می تواند هفته ها ، ماهها یا سالها ثابت بماند. هنگامی که دیگر نیازی به آن ندارید ، پزشک می تواند طی یک عمل سرپایی آن را بردارد.

چه زمانی باید با تیم مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرم؟

  • اگر اطراف کاتتر یا پورت  قرمز ، متورم ، دردناک یا کبود شود.
  • بازوی شما در همان طرف متورم شده که کاتتر قرار دارد
  • در اطراف کاتتر یا پورت خونریزی زیادی وجود دارد.
  • تب 
  • هرگونه مایعات از کاتتر خارج شود.
  • تنگی نفس یا سرگیجه دارید.
  • نمی توانید کاتتر یا پورت را با مایع شستشو دهید و به نظر می رسد مسدود شده است. هرگز مایعات را به سوند وارد نکنید.
  • شما علائم یا مشکلی را تجربه می کنید که تیم مراقبت از سرطان به شما توصیه کرده است که باید بلافاصله به آنها اطلاع دهید.

سوالاتی که می توانید از پزشک یا پرستار خود بپرسید در خصوص پورت شیمی درمانی :

  • چرا توصیه می کنید کاتتر یا پورت تهیه کنم؟
  • به چه نوع کاتتر یا پورتی نیاز دارم؟
  • خطرات این نوع کاتتر یا پورت چیست؟ در مورد چه مشکلاتی باید بلافاصله به شما بگویم؟
  • اگر در کاتتر یا پورت مشکلی داشتم با چه کسی تماس بگیرم؟ بعد از ساعت کاری چطور؟
  • بیمه درمانی من با قرار دادن این کاتتر  چه بخشی از هزینه را پوشش می دهد؟
  • آیا هنگام قرار دادن کاتتر یا پورت، درد و ناراحتی احساس خواهم کرد؟
  • کاتتر یا پورت من چه مدت باقی می ماند؟
  • چگونه باید از کاتتر یا پورت خود مراقبت کنم؟ چند وقت؟
  • آیا من قادر خواهم بود کاتتر یا پورت را ببینم یا احساس کنم؟
  • چگونه یک سوند یا پورت بر زندگی روزمره من تأثیر می گذارد؟ آیا من قادر به پوشیدن لباس ، استحمام ، شنا و ورزش خواهم بود؟

 

برای خرید سوزن پورت میتوانید از سایت زیر اقدام کنید

 

https://farnamteb.ir/

 

لینک صفحه خرید :

 

https://farnamteb.ir/product/chemotherapy-port-needle/

 

 

فرنام رفیع
۱۹ خرداد ۰۰ ، ۱۳:۱۷ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

ادم ریوی چیست ؟

گاهی اوقات ادم ریوی با پلورال افیوژن ، یکی دیگر از مواردی که شامل تجمع مایع در ریه ها است ، اشتباه گرفته می شود . با این حال ، پلورال افیوژن به طور خاص باعث تجمع مایعات در بافت های پلور که فضای بین ریه ها و حفره قفسه سینه است می شود.

غشاهای نازک ، به نام پلورا ، قسمت خارجی ریه ها و داخل حفره قفسه سینه را پوشانده است. در داخل این لایه داخلی , همیشه مقدار کمی مایع وجود دارد که به روان شدن ریه ها کمک می کند .

ادم ریوی بیماری است که در اثر مایعات اضافی در ریه ها ایجاد می شود. این مایعات در کیسه های هوایی متعدد ریه جمع می شود و تنفس را دشوار می کند.

در بیشتر موارد ، مشکلات قلبی باعث ورم ریوی می شود. اما مایعات به دلایل دیگری از جمله ذات الریه ، قرار گرفتن در معرض برخی سموم و داروها ، ضربه به دیواره قفسه سینه و انجام ورزش در ارتفاعات بالا می توانند در ریه ها جمع شوند.

ادم ریوی که به طور ناگهانی ایجاد می شودو نیاز به مراقبت فوری دارد. ادم ریوی گاهی اوقات می تواند باعث مرگ شود. اگر سریع درمان شوید چشم انداز بهبود می یابد. درمان ادم ریوی بسته به علت متفاوت است اما به طور کلی شامل اکسیژن مکمل و داروها است.

علائم و نشانه های ناگهانی (حاد) ادم ریوی

  • تنگی نفس شدید که با فعالیت یا هنگام دراز کشیدن بدتر می شود
  • احساس خفگی یا غرق شدن که هنگام خوابیدن بدتر می شود
  • سرفه ای که خلط کف آلود ایجاد می کند و ممکن است با خون ایجاد شود
  • نفس نفس زدن
  • پوستی سرد و نرم
  • اضطراب ، بی قراری یا احساس دلهر
  • ضربان قلب سریع و نامنظم (تپش قلب)

علائم و نشانه های ادم ریوی با ارتفاع زیاد (HAPE)

می تواند در بزرگسالان و کودکانی رخ دهد که در ارتفاعات سفر یا ورزش می کنند. علائم و نشانه ها مشابه علائمی است که با ادم حاد ریوی اتفاق می افتد و می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • سردرد ، که ممکن است اولین علامت باشد
  • تنگی نفس همراه با فعالیت ، که به حالت تنگی نفس در حالت استراحت بدتر می شود
  • کاهش توانایی ورزش همانطور که قبلا می توانستید
  • در ابتدا سرفه خشک است
  • بعداً ، سرفه ای که خلط کف و صورتی ایجاد می کند
  • ضربان قلب بسیار سریع
  • ضعف
  • درد قفسه سینه
  • تب درجه پایین

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم

ادم ریوی که به طور ناگهانی بروز می کند (ادم حاد ریوی) تهدید کننده زندگی است. در صورت داشتن هر یک از علائم و نشانه های حاد زیر ، با پزشک یا اورژانس تماس بگیرید:

  • تنگی نفس مخصوصاً اگر ناگهانی بروز کند
  • مشکل تنفس یا احساس خفگی (تنگی نفس)
  • هنگام نفس کشیدن صدای حباب ، خس خس یا نفس نفس
  • هنگام سرفه خلط صورتی و کف دار
  • مشکل تنفس همراه با تعریق زیاد
  • یک رنگ آبی یا خاکستری برای پوست شما
  • گیجی
  • افت قابل توجه فشار خون که منجر به سبکی سر ، سرگیجه ، ضعف یا تعریق می شود
  • بدتر شدن ناگهانی هر یک از علائم ادم ریوی

علل ادم ریوی چیست؟

دلایل ادم ریوی متفاوت است. بسته به اینکه مشکل از کجا شروع شده باشد ، ادم ریوی به دو دسته تقسیم می شود.

  • اگر یک مشکل قلبی باعث ادم ریوی شود ، به آن ادم ریوی کاردیوژنیک می گویند. اغلب اوقات ، تجمع مایعات در ریه ها به دلیل بیماری قلبی است.
  • اگر ادم ریوی مربوط به قلب نباشد ، به آن ادم ریوی غیر کاردیوژنیک می گویند.
  • گاهی اوقات ، ادم ریوی هم می تواند ناشی از یک مشکل قلبی باشد و هم یک مشکل غیر قلبی.

درک رابطه بین ریه ها و قلب شما می تواند به شما در توضیح دلیل بروز ادم ریوی کمک کند

ریه های شما چگونه کار می کنند؟

ریه های شما دارای کیسه های هوای کوچک است که آلوئول نامیده می شوند. با هر بار تنفس ، این کیسه های هوا اکسیژن گرفته و دی اکسید کربن آزاد می کنند. به طور معمول ، این تبادل گازها بدون مشکل اتفاق می افتد.

اما گاهی اوقات ، آلوئول ها به جای هوا از مایع پر می شوند و از جذب اکسیژن در جریان خون شما جلوگیری می کنند.

قلب شما چگونه کار می کند؟

قلب شما از دو اتاق بالا و دو اتاق پایین ساخته شده است. اتاق های فوقانی (دهلیز راست و چپ) خون ورودی دریافت می کنند و آن را به اتاق های پایین (بطن راست و چپ) پمپ می کنند. اتاق های تحتانی خون را از قلب شما بیرون می کشند.

به طور معمول ، خون بی اکسیژن از سراسر بدن شما به دهلیز راست و سپس بطن راست وارد می شود ، جایی که از طریق رگ های خونی بزرگ (شریان های ریوی) به ریه های شما پمپ می شود. در آنجا ، خون دی اکسیدکربن آزاد کرده و با جریان آلوئول ، اکسیژن را می گیرد.

سپس خون غنی از اکسیژن از طریق وریدهای ریوی به دهلیز چپ برمی گردد ، از دریچه میترال به بطن چپ جریان می یابد و در نهایت قلب شما را از طریق بزرگترین رگ بدن ، به نام آئورت ، ترک می کند.

دریچه های قلب جریان خون را در مسیر صحیح حفظ می کنند. دریچه آئورت خون را به سمت عقب به قلب شما هدایت نمی کند. از آئورت ، خون به بقیه بدن شما منتقل می شود.

ادم ریوی مربوط به قلب (قلب)

ادم ریوی کاردیوژنیک در اثر افزایش فشار در قلب ایجاد می شود.

این معمولاً نتیجه نارسایی قلبی است. وقتی بطن چپ بیمار نتواند خون کافی را که از ریه های شما می گیرد خارج کند ، فشارها در قلب افزایش می یابد. فشار افزایش یافته ، مایعات را از طریق دیواره های رگ های خونی به داخل کیسه های هوا می راند.

شرایط پزشکی که می تواند باعث نارسایی قلبی شود و منجر به ادم ریوی شود شامل موارد زیر است:

  • بیماری عروق کرونر. با گذشت زمان ، عروق تأمین کننده خون به عضله قلب شما می توانند از رسوبات چربی (پلاک ها) باریک شوند. تنگی آهسته عروق کرونر می تواند بطن چپ را ضعیف کند. گاهی اوقات ، در یکی از این عروق باریک لخته خون ایجاد می شود و جریان خون را مسدود کرده و به بخشی از عضله قلب شما آسیب می رساند و در نتیجه حمله قلبی ایجاد می شود. یک عضله آسیب دیده قلب دیگر نمی تواند آنطور که باید پمپ کند.
  • کاردیومیوپاتی این اصطلاح به معنای آسیب به عضله قلب است. اگر به کاردیومیوپاتی مبتلا هستید ، قلب شما باید بیشتر پمپ کند و فشارها بالا می رود. قلب ممکن است نتواند به شرایطی که نیاز به کار بیشتر آن دارد ، مانند ورزش ، یا افزایش فشار خون پاسخ دهد. وقتی بطن چپ نتواند تقاضاهایی که به آن وارد می شود را برطرف کند ، مایعات به داخل ریه ها برمی گردد.
  • مشکلات دریچه قلب. باریک شدن دریچه های آئورت یا میترال قلب (تنگی) یا دریچه ای که نشت می کند یا به درستی بسته نمی شود ، بر جریان خون در قلب تأثیر می گذارد. قلب باید بیشتر کار کند و فشارها بالا می رود. اگر نشت دریچه به طور ناگهانی ایجاد شود ، ممکن است دچار ادم ریوی ناگهانی و شدید شوید.
  • فشار خون بالا  درمان نشده یا کنترل نشده می تواند قلب را بزرگ کند.
  • سایر مشکلات قلبی. التهاب عضله قلب (میوکاردیت) ، نقایص مادرزادی قلب و ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی) نیز ممکن است باعث ادم ریوی شود.
  • بیماری کلیوی. فشار خون بالا به دلیل تنگ شدن عروق کلیه (تنگی شریان کلیوی) یا تجمع مایعات در اثر بیماری کلیه می تواند باعث ادم ریوی شود.
  • شرایط سلامتی مزمن بیماری تیروئید و تجمع آهن (هموکروماتوز) یا پروتئین (آمیلوئیدوز) نیز ممکن است در نارسایی قلبی نقش داشته و باعث ورم ریوی شود.

ادم ریوی غیر قلب (غیر قلبی)

ادم ریوی که به دلیل فشارهای بیشتر در قلب شما ایجاد نشود ، ادم غیر قلبی ریوی نامیده می شود.

دلایل ادم غیر قلبی ریوی عبارتند از:

  • سندرم دیسترس حاد تنفسی (ARDS). این اختلال جدی زمانی اتفاق می افتد که ریه های شما ناگهان از مایع و گلبول های سفید التهابی پر شود. بسیاری از شرایط می توانند باعث ARDS شوند ، از جمله آسیب شدید (ضربه) ، عفونت گسترده (سپسیس) ، ذات الریه و خونریزی شدید.
  • واکنش جانبی دارو یا مصرف بیش از حد دارو. بسیاری از داروها – از آسپرین گرفته تا داروهای مواد مخدر مانند هروئین و کوکائین – شناخته شده اند که باعث ادم ریوی می شوند.
  • لخته شدن خون در ریه ها (آمبولی ریوی). اگر لخته خون از رگهای خونی پاها به ریه ها منتقل شود ، می توانید دچار ادم ریوی شوید.
  • قرار گرفتن در معرض سموم خاص. استنشاق سموم یا تنفس در برخی از محتویات معده هنگام استفراغ (آسپیراسیون) باعث تحریک شدید مجاری تنفسی کوچک و آلوئول ها شده و در نتیجه باعث تجمع مایعات می شود.
  • ارتفاعات زیاد ادم ریوی در کوه نوردان ، اسکی بازان ، و سایر افرادی که به ارتفاعات بلند ، معمولاً بالاتر از 2400 متر سفر می کنند ، دیده شده است. ادم ریوی در ارتفاع زیاد (HAPE) معمولاً در کسانی اتفاق می افتد که برای اولین بار با ارتفاع سازگار نمی شوند (که ممکن است از چند روز تا یک هفته طول بکشد). اما افرادی که در ارتفاعات زندگی می کنند در صورت ابتلا به عفونت تنفسی می توانند بدون تغییر در ارتفاع دچار HAPE شوند.
  • نزدیک غرق شدن استنشاق آب باعث تجمع مایعات در ریه ها می شود که با مراقبت های پزشکی فوری برگشت پذیر است.
  • فشار منفی ادم ریوی. ادم ریوی می تواند پس از انسداد مجاری تنفسی فوقانی ایجاد شود که باعث ایجاد فشار منفی در ریه ها از تلاش شدید برای تنفس با وجود انسداد می شود. با درمان ، بیشتر افراد مبتلا به این نوع ادم ریوی حدود 24 ساعت بهبود می یابند.
  • شرایط یا رویه های سیستم عصبی. نوعی ادم ریوی به نام ادم ریوی نوروژنیک می تواند پس از آسیب به سر ، تشنج یا جراحی مغز ایجاد شود.
  • استنشاق دود. دود ناشی از آتش حاوی مواد شیمیایی است که به غشای بین کیسه های هوا و مویرگها آسیب می رساند و به مایعات اجازه ورود به ریه ها را می دهد.
  • آسیب ریه مربوط به انتقال خون. انتقال خون ممکن است باعث اضافه بار مایع در بطن چپ شود و منجر به ادم ریوی شود.
  • عفونت های ویروسی. ادم ریوی می تواند توسط ویروس هایی مانند ویروس حنا و ویروس دنگی ایجاد شود.

عوامل خطر

 نارسایی قلبی و سایر بیماری های قلبی که فشار را در قلب افزایش می دهند خطر ادم ریوی را افزایش می دهد. عوامل خطر برای نارسایی قلبی عبارتند از:

  • ریتم غیر طبیعی قلب (آریتمی)
  • مصرف الکل
  • بیماری قلبی مادرزادی
  • بیماری عروق کرونر
  • دیابت
  • بیماری دریچه قلب
  • فشار خون بالا
  • آپنه خواب

جلوگیری از ادم ریوی

شما ممکن است با مدیریت شرایط قلبی یا ریوی و پیروی از یک سبک زندگی سالم بتوانید از ادم ریوی جلوگیری کنید.

به عنوان مثال ، می توانید با انجام اقدامات کنترل کلسترول و فشار خون ، خطر ابتلا به انواع مشکلات قلبی را کاهش دهید. برای سالم نگه داشتن قلب خود این نکات را دنبال کنید:

  • از یک رژیم غذایی سالم و غنی از میوه های تازه ، سبزیجات ، غلات کامل ، لبنیات بدون چربی یا کم چربی و انواع پروتئین استفاده کنید.
  • وزن خود را مدیریت کنید.
  • ورزش منظم داشته باشید.
  • سیگار نکشید
  • نمک و الکل را محدود کنید.
  • استرس را مدیریت کنید.

https://farnamteb.ir/

فرنام رفیع
۱۲ خرداد ۰۰ ، ۱۰:۵۱ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

آب مروارید چیست؟

آب مروارید, ابری بدون درد در عدسی داخلی چشم شما است. از آنجا که مانع عبور نور از لنز می شود ، آب مروارید دیدن آن را دشوار می کند و حتی می تواند با گذشت زمان باعث کوری شود. آب مروارید پیشرونده است ، به این معنی که با گذشت زمان بدتر می شود. بیشتر موارد در افراد مسن رخ می دهد ، اما گاهی اوقات در افراد جوان نیز دیده می شود.

چشم شما چگونه تحت تأثیر آب مروارید قرار می گیرد

نور به چشم شما وارد می شود و از لنز عبور می کند. لنز چشم شما نور را به شبکیه متمرکز می کند ، که سیگنال های دیداری را از طریق عصب بینایی به مغز شما منتقل کند. کدر شدن لنز به دلیل آب مروارید منجر به تاری تصاویر می شود. سایر مشکلات چشم نیز می تواند باعث تاری دید شود ، اما آب مروارید برخی از علائم مشخصه را ایجاد می کند.

علائم آب مروارید: تاری دید

شایع ترین علامت آب مروارید دیدن تصاویر تار در هر فاصله است. افراد ممکن است دید خود را مه آلود ، ابری  توصیف کنند. آب مروارید با گذشت زمان بدتر می شود و نور کمتری به شبکیه چشم می رسد. به خصوص ممکن است دیدن و رانندگی در شب برای افراد مبتلا به آب مروارید سخت باشد.

علائم آب مروارید: خیرگی

خیرگی یا حساسیت به نور یکی دیگر از علائم آب مروارید است. دیدن یک فرد مبتلا به آب مروارید در زیر نور شدید خورشید ممکن است دشوار باشد. چراغ های داخلی ممکن است خیلی روشن به نظر برسند یا اطراف آنها هاله است. تابش خیره کننده چراغ های جلو  خودرو می تواند باعث مشکلاتی  رانندگی در شب شود.

علائم آب مروارید: دو دید

دیپلوپیا یا دو بینی ، هنگام مشاهده با یک چشم می تواند یکی دیگر از علائم آب مروارید باشد.دید دوتایی که با آب مروارید دیده می شود حتی زمانی که فقط از یک چشم نگاه می کنید نیز رخ می دهد.

علائم آب مروارید: تغییر رنگ

آب مروارید همچنین بر بینایی رنگ تأثیر می گذارد. برخی از رنگها ممکن است کمرنگ به نظر برسند و ممکن است رنگها مایل به زرد یا قهوه ای شوند. این ممکن است در ابتدا مورد توجه قرار نگیرد ، اما با گذشت زمان ، تمایز بین آبی و بنفش ممکن است دشوار باشد.

علائم آب مروارید: دید دوم

پدیده ای که به “دید دوم” معروف است یکی دیگر از ویژگی های آب مروارید است. در این وضعیت ، آب مروارید به عنوان یک عدسی قوی تر عمل می کند ، به طور موقت توانایی دیدن چیزها را در فاصله نزدیک بهبود می بخشد. افرادی که قبلاً به عینک مطالعه احتیاج داشتند ممکن است دیگر نیازی به آن نداشته باشند. با این حال ، با وخیم تر شدن آب مروارید ، این بهبود موقتی در دید نزدیک از بین می رود.

علائم آب مروارید: نسخه جدید

افراد مبتلا به آب مروارید اغلب به تغییر مکرر عینک یا لنزهای تماسی خود احتیاج دارند زیرا بینایی آنها به مرور زمان تغییر میکند.

چه کسی می تواند آب مروارید پیدا کند؟

بیشتر آب مروارید در افراد مسن رخ می دهد و مربوط به روند پیری است. بیش از نیمی از آمریکایی های بالای 65 سال آب مروارید دارند. گاهی اوقات ، نوزادان می توانند با آب مروارید متولد شوند ، معروف به آب مروارید مادرزادی. به طور غیرمعمول ، کودکان می توانند در نتیجه بیماری یا ضربه به چشم ، آب مروارید بگیرند.

دلایل آب مروارید چیست؟

به طور دقیق قابل درک نیست که چرا مردم به آب مروارید مبتلا می شوند. افزایش سن یک عامل خطر شناخته شده است. عوامل دیگری که ممکن است در ایجاد آب مروارید نیز نقش داشته باشند عبارتند از:

  • سیگار کشیدن
  • استفاده بیش از حد از الکل
  • دیابت
  • ضربه به چشم
  • استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها
  • تابش طولانی مدت یا قرار گرفتن در معرض آفتاب

چگونه آب مروارید تشخیص داده می شود؟

آب مروارید را می توان با معاینه چشم تشخیص داد. معاینه چشم شامل آزمایش بینایی و معاینه چشم شما با استفاده از میکروسکوپ لامپ شکاف است. مردمک ها با قطره های مخصوص چشم گشاد می شوند تا دید بهتری از پشت چشم شما ، جایی که شبکیه و عصب بینایی واقع است ، ایجاد کنند.

آب مروارید چیست؟علائم تشخیص و درمان آن چگونه است؟

عمل جراحی آب مروارید

اگر کاهش بینایی مربوط به آن با عینک یا لنز قابل اصلاح نباشد ، ممکن است به جراحی برای از بین بردن آب مروارید نیاز باشد. جراحی آب مروارید شامل برداشتن لنز طبیعی ابری و جایگزینی آن با لنز مصنوعی است. این عمل معمولاً به صورت سرپایی انجام می شود و بسیار ایمن و موثر است. 

انواع جراحی آب مروارید

متداول ترین نوع جراحی آب مروارید به عنوان فاکومولسیفاسیون (فاکو) شناخته می شود. در این روش ، پزشک یک برش کوچک در چشم ایجاد می کند و لنز را با استفاده از امواج اولتراسوند می شکند. سپس لنز خارج شده و با لنز داخل چشمی (IOL) جایگزین می شود.

نوع دیگر جراحی آب مروارید جراحی آب مروارید خارج کپسولار نام دارد. این روش شامل یک برش بزرگتر و از بین بردن لنز ابری در یک قطعه است. در بیشتر موارد ، قرار دادن IOL شما را از داشتن عینک های ضخیم یا لنزهای تماسی بی نیاز می کند.

 

نکات پیشگیری از آب مروارید

به یاد داشته باشید ، مراحلی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به آب مروارید انجام دهید که شامل موارد زیر میباشد:

  • سیگار نکشید
  • همیشه زیر آفتاب از کلاه یا عینک آفتابی استفاده کنید.
  • دیابت را به خوبی کنترل کنید.
  • مصرف الکل را محدود کنید.

 

 

فرنام رفیع
۲۶ فروردين ۰۰ ، ۱۵:۳۷ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر
  • معده عضوی توخالی ، عضلانی و حجیمی از دستگاه گوارش بدن است که به شکل لوبیا می‌باشد 
  •  سرطان معده  ناشی از تجمع غیر طبیعی برخی سلول ها که باعث ایجاده توده در معده میشود. ب
  • اگرچه علت ایجاد سرطان معده مشخص نیست ، عوامل خطر شامل التهاب معده ، عفونت هلیکوباکتر پیلوری ، سیگار کشیدن ، رژیم غذایی نامناسب ، چاقی ، کمبود فعالیت بدنی و سابقه سرطان معده در خانواده است.
  • علائم سرطان معده ممکن است شامل ناراحتی و یا درد در معده ، حالت تهوع و استفراغ ، کاهش وزن ، مشکل در بلع ، استفراغ خون ، خون در مدفوع و احساس سیری یا نفخ بعد از یک وعده غذایی کوچک باشد.
  • سرطان معده با معاینه فیزیکی ، سابقه پزشکی ، آندوسکوپی و نمونه برداری از بافت تشخیص داده می شود.
  • سرطان معده با توجه به محل سرطان و میزان نفوذ آن به بافت معده و یا گسترش آن به خارج از معده و سایر اندام ها مرحله بندی می شود
    • درمان سرطان معده به اندازه و محل تومور ، مرحله بیماری و سلامت عمومی بیمار بستگی دارد.
    • جراحی برای از بین بردن بافت سرطانی انجام می شود. به طور کلی ، دو روش مشترک است: گاسترکتومی جزئی (زیر مجموع) و گاسترکتومی کامل.
    • شیمی درمانی استفاده از داروهایی برای از بین بردن سلولهای سرطانی است: ممکن است قبل یا بعد از جراحی استفاده شود.
    • پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می کند: به طور مکرر همراه با شیمی درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
    •  
    • بعد از جراحی معده ممکن است نیاز به مکمل مانند ویتامین و مواد معدنی ، به علاوه تغییر عادات غذایی داشته باشید.

    درمان سرطان معده

    پرتو درمانی سرطان معده

    در پرتودرمانی (رادیوتراپی نیز نامیده می شود) ، از اشعه های نامرئی انرژی پرتو یا پرتوهای ذرات ریر اتمی برای آسیب رساندن به سلول های سرطانی استفاده می شود و می تواند رشد و تقسیم آنها را متوقف کند. در نهایت این روش می تواند سلول های سرطانی تحت درمان با اشعه را از بین ببرد. به متخصص پرتودرمانی ، انکولوژیست گفته می شود.

    سرطان معده بیماری است که در آن سلولهای بدخیم (سرطانی) در مخاط معده تشکیل می شود.

    معده عضوی در قسمت فوقانی شکم است. این بخشی از سیستم گوارشی که مواد مغذی مانند ویتامین ها ، مواد معدنی ، کربوهیدرات ها ، چربی ها ، پروتئین ها و آب را در غذاهایی که خورده می شوند پردازش می کند و به دفع مواد زائد از بدن کمک می کند. غذا از طریق یک لوله عضلانی توخالی به نام مری از گلو به معده منتقل می شود . در ادامه ، غذای نیمه هضم شده به روده کوچک و سپس به روده بزرگ منتقل می شود .

    دیواره معده از 3 لایه بافت تشکیل شده است: لایه مخاطی (داخلی) ، لایه عضلانی (میانی) و لایه سروزی (بیرونی ترین). سرطان معده در سلولهای لایه مخاطی آغاز می شود و با رشد از طریق لایه های خارجی گسترش می یابد.

    تومورهای استرومائی معده از حمایت از بافت همبند شروع می شوند و درمان آنها متفاوت از سرطان معده است.

    سن ، رژیم غذایی و بیماری های معده می توانند خطر ابتلا به سرطان معده را تحت تأثیر قرار دهند.

    هر چیزی که خطر ابتلا به بیماری شما را افزایش دهد ، عامل خطر نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست همانطور که نداشتن عوامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. اگر فکر می کنید در معرض خطر هستید با پزشک خود صحبت کنید. عوامل خطر سرطان معده شامل موارد زیر است:

    • داشتن هر یک از شرایط پزشکی زیر:
      • عفونت معده با هلیکوباکتر پیلوری ( H.pylori ).
      • ورم معده مزمن (التهاب معده).
      • کم خونی خطرناک .
      • متاپلازی روده (شرایطی که در آن پوشش داخلی معده با سلولهایی که روده ها را پوشانده اند جایگزین می شود ).
      • پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP) یا پولیپ معده.
    • داشتن رژیم غذایی حاوی غذاهای پر نمک ، دودی و میوه و سبزیجات کم.
    • سیگار کشیدن
      • داشتن یک مادر ، پدر ، خواهر یا برادر مبتلا به سرطان معده در خانواده

    در مراحل  اولیه سرطان معده ، علائم زیر ممکن است رخ دهد:

    • سو هاضمه و ناراحتی معده.
    • احساس نفخ پس از خوردن غذا.
    •  تهوع 
    • از دست دادن اشتها 
    • سوزش سر دل 

    در مراحل پیشرفته تر سرطان معده ، علائم و نشانه های زیر ممکن است وجود داشته باشد:

    • خون در مدفوع .
    • استفراغ .
    • کاهش وزن بدون دلیل مشخص.
    • درد معده .
    • زردی (زردی چشم و پوست).
    •  (تجمع مایعات در شکم).
    • مشکل در بلعیدن.

    در صورت داشتن هر یک از این مشکلات با پزشک خود مشورت کنید.

    آزمایشاتی  معده و مری که برای تشخیص سرطان معده استفاده می شوند:

    • معاینه و شرح حال جسمی : معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامتی ، از جمله بررسی علائم بیماری مانند توده یا هر چیز غیرعادی که به نظر برسد. 
    • بررسی آزمایش : روشی است که در آن نمونه خون بررسی می شود تا مقادیر برخی مواد آزاد شده توسط اندام ها و بافت های بدن در خون اندازه گیری شود. مقدار غیرمعمول (بالاتر یا پایین تر از حد طبیعی) یک ماده می تواند نشانه ای از بیماری باشد.
    • شمارش کامل خون ( CBC ) : روشی است که در آن نمونه خون گرفته می شود و از نظر موارد زیر بررسی می شود:
      • تعداد گلبول های قرمز ، گلبول های سفید و پلاکت ها.
      • مقدار هموگلوبین (پروتئین حامل اکسیژن) در گلبول های قرمز خون.
    • آندوسکوپی فوقانی : روشی برای بررسی داخل مری ، معده و اثنی عشر (قسمت اول روده کوچک) برای بررسی مناطق غیر طبیعی است. آندوسکوپ (یک لوله نازک و سبک) از طریق دهان و پایین گلو به مری منتقل می شود.
    • آندوسکوپی فوقانی : روشی برای بررسی داخل مری ، معده و اثنی عشر (قسمت اول روده کوچک) برای بررسی مناطق غیر طبیعی است. آندوسکوپ (یک لوله نازک و سبک) از طریق دهان و پایین گلو به مری منتقل می شود.
    • بلع باریم : مجموعه ای از اشعه ایکس مری و معده. بیمارمایعی را می نوشد که حاوی باریم (یک ترکیب فلزی سفید نقره ای) است. این مایع مری و معده را می پوشاند و عکس برداری می شود. به این روش سری GI فوقانی نیز گفته می شود.
    • بلع باریم : مجموعه ای از اشعه ایکس مری و معده. بیمارمایعی را می نوشد که حاوی باریم (یک ترکیب فلزی سفید نقره ای) است. این مایع مری و معده را می پوشاند و عکس برداری می شود. به این روش سری GI فوقانی نیز گفته می شود.
    • سی تی اسکن ( اسکن CAT) : روشی است که مجموعه ای از تصاویر دقیق از مناطق داخل بدن را می گیرد که از زوایای مختلف گرفته شده است. تصاویر توسط رایانه ای متصل است که به دستگاه اشعه ایکس متصل است. یک ماده رنگی ممکن است به داخل ورید تزریق شود یا بلعیده شود تا به اندام ها یا بافت ها با وضوح بیشتری نشان داده شود. به این روش توموگرافی رایانه ای نیز گفته می شود.
    • بیوپسی : برداشتن سلول ها یا بافت ها که می توان آنها را زیر میکروسکوپ برای بررسی علائم سرطان مشاهده کرد. نمونه برداری از معده معمولاً در طی آندوسکوپی انجام می شود.

    بسته به محل سرطان ، مرحله تومور و سلامت کلی بیمار ، جراحی ممکن است یک گزینه درمانی برای سرطان معده باشد. تومور برداشته می شود و ممکن است تمام یا بخشی از معده نیز برداشته شود. جراح گره های لنفاوی را برای دیدن اینکه آیا سرطان دارند یا خیر ، از بین می برد و اندام های اطراف مانند کبد را از نظر علائم سرطان بررسی می کند. این به تعیین مرحله و میزان بیماری کمک می کند. برای بیمارانی که بیماری پیشرفته دارند ممکن است جراحی گزینه مناسب نباشد. تیم پزشکی یک برنامه درمانی برای جلوگیری از کاهش وزن و سایر عوارض احتمالی بعد از جراحی اعمال می کنند.

    پرتودرمانی و شیمی درمانی

    پرتودرمانی و شیمی درمانی روش های درمانی قدرتمندی هستند که ممکن است میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان معده را افزایش دهند. پرتودرمانی شامل استفاده از ذرات پرانرژی در ناحیه ای برای آسیب رساندن یا از بین بردن سلول های سرطانی است. پرتوهای گاما ، پرتوهای الکترون ، اشعه ایکس و پروتون ها چند نوع تابش هستند. شیمی درمانی یک داروی درمانی قدرتمند است که برای از بین بردن سلولهای سرطانی طراحی شده است. در شیمی درمانی از عوامل مختلف یا ترکیبی از عوامل استفاده می شود. ممکن است از پرتودرمانی و شیمی درمانی قبل از جراحی برای کوچک شدن تومور استفاده شود. همچنین بعد از جراحی به طور مکرر از آنها استفاده می شود. 

    درمان هدفمند و ایمونوتراپی

    درمان هدفمند نوعی درمان سرطان است که ممکن است در برخی از بیماران سرطانی مورد استفاده قرار گیرد. درمان هدفمند از ویژگی های منحصر به فرد برخی از بدخیمی ها بهره می برد و سلول های سرطانی را برای تخریب هدف قرار می دهد. به طور کلی ، این نوع درمان ها عوارض جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی استاندارد دارند. ایمنی درمانی سیستم ایمنی بدن را تحریک می کند تا با سرطان مقابله کند. نوعی مراقبت از سرطان است.

    آزمایشات بالینی برای سرطان معده

    برای بیمارانی که به جراحی استاندارد ، شیمی درمانی ، پرتودرمانی و ایمونوتراپی برای سرطان معده پاسخ نمی دهند ، آزمایشات بالینی با حمایت مالی انستیتوی ملی سرطان فرصتی برای آزمایش روش ها و داروهای جدید فراهم می کند. بیماران برای شرکت در آزمایشات بالینی مجوز لازم را دارند. نتایج حاصل از آزمایشات بالینی به مجموعه تحقیقات در زمینه درمان سرطان معده افزوده است. 

 

https://farnamteb.ir/

 

فرنام رفیع
۲۶ فروردين ۰۰ ، ۱۵:۲۰ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر

منگنه های جراحی دستگاه های پزشکی هستند که به جای بخیه استفاده میشوند. آنها می توانند زخم ها یا برش های بزرگ را سریعتر ببندند و درد آنها نسبت به بخیه ها برای بیماران کمتر است. آنها اغلب در جراحی با حداقل تهاجم استفاده می شوند. همچنین می توان از آنها برای بستن زخم ها در مناطقی که پوست در برابر استخوان محکم است ، در عمل برداشتن اعضای بدن یا اتصال مجدد قسمت های اندام های داخلی استفاده کرد.

منگنه های جراحی به طور کلی از پلاستیک ساخته می شوند و با یک کارتریج یکبار مصرف استفاده میشود .

از این وسیله می توان برای مهر و موم بافت در حین جراحی استفاده کرد. آنها در جراحی کم تهاجمی مفید هستند زیرا فقط به یک دهانه باریک نیاز دارند و می توانند به سرعت بافت و رگهای خونی را برش بزنند و مهر و موم کنند. استپلرپوستی برای بسته شدن پوست تحت تنش زیاد مانند جمجمه یا تنه بدن از خارج استفاده می شوند.

منگنه جراحی

منگنه جراحی مزایای متعددی نسبت به بخیه ها دارند.

  • سریع انجام میشود
  • محکم هستند
  • آنها به راحتی برداشته میشوند
  • آنها مدت زمان بیمار در جراحی و بیهوشی را کاهش می دهند.

چه زمان از منگنه جراحی استفاده میشود؟

از منگنه جراحی به طور مکرر برای بستن شکاف  شکم و رحم در حین زایمان های سزارین یا برش های  استفاده می شود ، زیرا منگنه ها به زنان اجازه می دهد تا سریعتر بهبود یابند و بافت اسکار را کاهش دهند. جراحان همچنین ممکن است هنگام برداشتن بخشی از اندام یا برش اندام ها و بافت های داخل بدن ، از استپلر استفاده کنند.

آنها همچنین برای اتصال مجدد اندام های داخلی درون یک سیستم استفاده می شوند. این دستگاه ها اغلب برای جراحی های مربوط به دستگاه گوارش ، از جمله مری ، معده و روده ها مورد استفاده قرار می گیرند که در آنها بخشی از این ساختارهای لوله مانند برداشته شده و قسمت های باقی مانده  دوباره متصل میشوند.

مراقبت از منگنه های جراحی

بیماران برای جلوگیری از عفونت باید توجه ویژه ای به جای اسکار خود داشته باشند. همیشه دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنند و تا زمانی که پزشک دستور نداده هیچ نوع پانسمان را جدا نکنند. قطعا پزشک به شما می گوید که چگونه و چه موقع باید زخم را بشویید تا از عفونت جلوگیری کند.

چه موقع در مورد عوارض اصلی جراحی با پزشک خود تماس بگیرید

  • خونریزی به طوری که باند شما خیس شود
  • چرک بدبو قهوه ای ، سبز یا زرد در اطراف محل برش
  • تغییر رنگ پوست اطراف برش
  • مشکل در حرکت در ناحیه اطراف برش
  • خشکی ، تیرگی پوست یا سایر تغییرات در اطراف محل
  • تب بیش از 4 ساعت از 100 درجه یا بالاتر
  • درد شدید
  • پوست سرد ، رنگ پریده یا گزگز در نزدیکی محل برش

برداشتن منگنه های جراحی

منگنه های جراحی بسته به نوع جراحی و قرارگیری منگنه ها معمولاً بین یک تا دو هفته در جای خود باقی می مانند. در بعضی موارد ممکن است منگنه های داخلی برداشته نشوند. آنها جذب می شوند یا به مواد افزودنی دائمی برای نگه داشتن بافت داخلی در کنار هم تبدیل می شوند.

برداشتن منگنه های جراحی از پوست به طور کلی دردناک نیست. اما فقط باید توسط پزشک انجام شود. هرگز خود به خود اقدام به برداشتن منگنه های جراحی نکنید.

برداشتن نیاز به یک محیط استریل و یک ماده حذف کننده یا استخراج کننده اصلی منگنه جراحی دارد. این دستگاه همزمان با یک پایه منبسط می شود و به پزشک اجازه می دهد آن را به آرامی از روی پوست جدا کند.

منگنه های جراحی چگونه کار می کنند

منگنه های جراحی با فشرده سازی بافت کار می کنند ، دو قطعه از بافت به هم متصل می کنند و در برخی مدل ها بافت اضافی را برش می دهند.

طرح های مختلفی برای انواع مختلف جراحی ها وجود دارد که بیشتر آنها به صورت خطی یا دایره ای طبقه بندی می شوند.

هنگام استفاده از منگنه های خطی ، جراح از یک دسته برای بستن منگنه در انتهای دیگر روی بافت استفاده می کند. وقتی جراح استاپلر را شلیک می کند ، یک ردیف منگنه که  بافت را به هم متصل می کند و یک تیغه بافت بین منگنه ها را می برد. این روند برای جلوگیری از خونریزی ، زخم باز را مهر و موم می کند.

منگنه های خطی برای اتصال بافت در طی جراحی های کم تهاجم یا برداشتن عضو استفاده می شوند. منگنه های دایره ای اغلب برای جراحی های مربوط به دستگاه گوارش از گلو تا روده بزرگ استفاده می شوند.

منگنه های دایره ای با یک کارتریج دایره ای دو ردیف منگنه منجمد را شلیک می کنند. این طرح دایره ای به استاپلر اجازه می دهد تا دو قسمت از روده یا یک ساختار لوله مانند  را پس از برداشتن بخشی به هم متصل کند. منگنه ها باعث می شوند که بافت به صورت حلقه یا دونات بین منگنه ها فشرده شود. سپس یک تیغه داخلی بافت تداخل دار را برش داده و اتصال جدید را ایجاد می کند.

جراحان حدود 30 ثانیه زخم بسته را مشاهده می کنند تا مطمئن شوند که بافت به درستی فشرده شده و خونریزی وجود ندارد.

منگنه های جراحی از چه مواردی ساخته شده است؟

مواد معمول برای منگنه های جراحی شامل فولاد ضد زنگ و تیتانیوم است. اینها هر دو فلزات محکمی هستند که در روشهای جراحی مشکلات کمی برای بیماران ایجاد می کنند.

اما منگنه های پلاستیکی اغلب برای افرادی که آلرژی به فلز دارند یا برای کاهش بافت اسکار استفاده می شوند.

منگنه های ساخته شده از پلاستیک یا فلزات مانند بسیاری از بخیه ها حل نمی شوند ، بنابراین برای جلوگیری از عفونت باید توجه بیشتری به آن داشت.

منگنه های ساخته شده از کوپلیمر پلی لاکتید-پلی گلیکولید به گونه ای طراحی شده اند که دوباره در بدن جذب می شوند. از آنها اغلب در جراحی های زیبایی استفاده می شود زیرا مانند منگنه های پلاستیکی باعث ترس کمتری می شود.

تولید کنندگان منگنه جراحی

برند Ethicon جانسون و جانسون و Medtronic دو بزرگترین تولید کننده منگنه جراحی هستند. طبق تجزیه و تحلیل Future Market Insights ، آنها در سال 2015 حدود 80 درصد از بازار منگنه را تولید کردند. 3M همچنین استاپلرهای پوستی را که در ایالات متحده به فروش می رسند تولید می کند.

 

https://farnamteb.ir

 

https://farnamteb.ir/product-category/laparoscopy/

 

فرنام رفیع
۲۳ فروردين ۰۰ ، ۱۶:۵۷ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱ نظر

دلایل زیادی وجود دارد که این روش کنترل درد توسط دو سوم ماماهای در زایمان استفاده می شود. در اینجا نحوه عملکرد اپیدورال گفته میشود .

اپیدورال ، که یک روش معمول کنترل درد است که اغلب در حین زایمان انجام می شود ، همچنین می تواند برای تسکین درد در شرایط دیگر استفاده شود. اپیدورال نیز گاهی برای تکمیل بیهوشی عمومی در حین جراحی انجام می شود. بعد از عمل ادامه می یابد و برای مدیریت درد بعد از عمل استفاده می شود. 

اپیدورال چیست؟

اپیدورال یک ماده بیهوشی یا بی حسی است که مستقیماً به ستون فقرات – از نظر فنی ، به فضای اپیدورال ، بین رباط غضروف مهره  و غشایی که نخاع را پوشانده است ، تزریق می شود. و موضعی است ، شما را از کمر به پایین بی حس می کند ، که به شما امکان می دهد در هنگام زایمان به هنگام تولد نوزادتان کاملا هوشیار باشید.

زمان انجام اپیدورال

  • وقتی بیمار هوشیار است. 
  • همراه با داروهای آرام بخش (داروهای آرامش بخش و خواب آور)
  • در طی بیهوشی عمومی
  • در ترکیب با تکنیک های دیگر (مانند ضد درد نخاعی ، که به عنوان بلوک نخاعی نیز شناخته می شود)

اگر اپیدورال آنطور که باید عمل کند ، تسکین درد بهتری نسبت به بسیاری از روش های دیگر کنترل درد خواهد داشت.

وقتی اپیدورال می شوم چه احساسی خواهم داشت؟

سوزن اولیه در قسمت پایین کمر برای مدت زمان کوتاهی سوزش ایجاد می کند ، در مرحله بعدی احساس فشار و احساس ناراحتی جزئی هنگام قرار دادن سوزن و کاتتر خواهید داشت. گاهی اوقات ، یک احساس شوک الکتریکی شدید تجربه می شود (اما این اغلب اتفاق نمی افتد). 

با استفاده از دارو ، احساس بی حسی تدریجی ایجاد می شود. ممکن است احساس سنگینی در پاها داشته باشید که حرکت دادن آنها را دشوار می کند.

به طور کلی ، اپیدورال توسط اکثر مردم کمی ناخوشایند و احساس عجیب و غریب است ، اما به شدت دردناک نیست. اثرات اپیدورال معمولاً ظرف 2 ساعت پس از قطع دارو از بین می رود. هنگامی که دارو شروع به از بین رفتن می کند ، ممکن است احساس سوزن سوزن شدن در پاها کنید. ممکن است کمی کبودی داشته باشید و پوست در ناحیه اپیدورال در پشت شما زخم شود ، این معمولاً بهبود می یابد و درد طی یک یا دو روز فروکش می کند.

تزریق اپیدورال چگونه است

اپیدورال چگونه کار می کند؟

اپیدورال روشی برای تهیه بیهوشی است. این امر منجر به بی حسی از سطح شکم فرد ، تا ناحیه فوقانی پاها می شود. این روش اجازه می دهد تا فرد در طی یک عمل بیدار باشد ، معمولاً به دلیل خاصیت کنترل درد در هنگام زایمان شناخته شده است. اما ، می توان از اپیدورال در حالی که فرد در حین جراحی در خواب است ، برای تقویت اثرات بیهوشی عمومی و همچنین پس از یک عمل جراحی ، به عنوان منبع کنترل درد استفاده کرد.

روش انجام اپیدورال 

قبل از اپیدورال ، مقداری مایعات داخل وریدی دریافت میکنید.

از شما خواسته می شود پشت خود را قوس دهید و در حالت خوابیده به پهلوی چپ یا ایستاده بی حرکت بمانید. این موقعیت برای جلوگیری از مشکلات و افزایش اثر اپیدورال حیاتی است. و باعث می شود سوزن به جای مناسب وارد شود.

کمرتان با ضد عفونی کننده استریل میشود .پس از آن ، یک لوله یا کاتتر کوچک از طریق سوزن به فضای اپیدورال وارد می شود. سپس سوزن با دقت برداشته می شود و کاتتر در محل خود باقی می ماند تا دارو را از این طریق تزریق شود. کاتتر به پشت چسب زده می شود تا از لیز خوردن آن جلوگیری شود.

داروهای اپیدورال در یک دسته از داروها به نام  بی حسی موضعی قرار می گیرند ،  مانند  بوپیواکائین ،  کلروپروکئین یا  لیدوکائین . این داروها اغلب  به منظور کاهش دوز مورد نیاز بی حسی موضعی در ترکیب با مواد افیونی یا مخدر مانند  فنتانیل  و  سوفنتانیل ارائه می شوند .

این باعث کاهش درد با حداقل اثرات می شود. این  داروها  ممکن است همراه با  اپی نفرین ، فنتانیل ، مرفین یا  کلونیدین  برای طولانی شدن اثر اپیدورال یا تثبیت فشار خون مادر استفاده شوند.

معمولاً بین 5 تا 30 دقیقه طول می کشد تا درد شما توسط اپیدورال تسکین یابد.

در صورت لزوم می توان نوع ، مقدار و قدرت بی حس کننده را تنظیم کرد. همچنین ممکن است به شما امکان کنترل پمپ دارو را بدهند. در این حالت تسکین درد کنترل شده توسط بیمار گفته می شود. البته میزان مسکن تزریقی هم تنظیم می شود ، بنابراین به طور تصادفی نمی توانید بیش از حد مصرف کنید.

این روش اغلب به صورت سرپایی انجام می شود.

چه زمانی نمی توان از اپیدورال استفاده کرد؟

  • شما از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید
  • تعداد پلاکت خون شما کم باشد
  • خونریزی دارید
  • در پشت خود عفونت داشته باشید
  • عفونت خون داشته باشید
  • اگر زایمان خیلی سریع در حال حرکت است و زمان کافی برای تجویز وجود ندارد

مزایای اپیدورال عبارتند از:

  • معمولاً بسیار موثر است
  • به طور کلی بسیار ایمن است
  • شما اغلب می توانید در رختخواب حرکت کرده و در صورت نیاز فشار دهید
  • اگر زایمان طولانی دارید ، به شما امکان می دهد بخوابید و قدرت خود را بازیابی کنید
  • اگر سزارین می شوید ، می توانید بیدار بمانید و تولد کودک را مشاهده کنید

معایب اپیدورال عبارتند از:

  • به دلایل پزشکی ، همه نمی توانند اپیدورال داشته باشند
  • ممکن است لازم باشد مایعات از طریق لوله ای در بازو به تزریق شود و باید فشار خون شما کنترل شود
  • ممکن است احساس کنترل مثانه خود را از دست داده و برای کمک به دفع ادرار به کاتتر (لوله) در مثانه نیاز داشته باشید
  • ممکن است برای چند ساعت احساس پاهای خود را از دست دهید
  • ممکن است نتوانید فشار بیاورید و برای زایمان به کمک نیاز دارید
  • کودک شما باید در حین زایمان تحت نظارت دقیق قرار گیرد

زایمان ظبیعی با اپیدورال epidural

اپیدورال بودن یا نبودن آن هیچ تفاوتی در احتمال سزارین شدن شما ندارد

خطرات و عوارض جانبی اپیدورال

اپیدورال موثر و نسبتاً بی خطر است. اما برخی از خطرات وجود دارد.

  • بعضی از خانم ها احساس سرما یا خارش می کنند.
  • بعضی از خانم ها دچار ضعف در پاها می شوند. بعد از چند ساعت از بین می رود.
  • نیاز به فورسپس یا خلا  برای کمک به زایمان افزایش می یابد.
  • بعضی از خانمها 24 تا 48 ساعت بعد از اپیدورال دچار سردرد می شوند.
  • احتمال کمی برای ابتلا به عفونت پوستی وجود دارد.

epidural

 

 

https://farnamteb.ir

 

 

https://farnamteb.ir/product/epiduralpajunk

 

 

https://farnamteb.ir/product/%d8%a7%d9%be%db%8c%d8%af%d9%88%d8%b1%d8%a7%d9%84-%d8%a7%da%af%d9%85%d9%86/

 

 

https://farnamteb.ir/product/epiduralportex/

 

 

 

فرنام رفیع
۲۳ فروردين ۰۰ ، ۱۶:۵۷ موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰ نظر